Bierzmowanie

Już prorocy starotestamentalni zapowiadali, że Duch Pana spocznie na oczekiwanym Mesjaszu ze względu na Jego zbawcze dzieło. Podczas chrztu Jezusa, to właśnie na Nim spoczął Duch Święty, co było znakiem, że to Jezus jest tak bardzo oczekiwanym Mesjaszem, Synem Bożym. Pełnia Ducha nie miała być jedynie udziałem Mesjasza, ale miała być udziałem całego ludu Bożego. Chrystus wielokrotnie to obiecywał. Pełne wylanie Ducha Świętego nastąpiło w dniu Pięćdziesiątnicy i od tego czasu Apostołowie zaczęli głosić „wielkie dzieła Boże”, a Piotr oznajmił, że to wylanie jest znakiem czasów mesjańskich. To, co było doświadczeniem Apostołów – pełne wylanie Ducha, wyciśnięcie niezatartego znamienia duchowego jest doświadczeniem każdego bierzmowanego. Dlatego, tak jak chrzest, przyjmuje się ten sakrament tylko raz w życiu. Sakramentu bierzmowania udziela się poprzez namaszczenie krzyżmem czoła wraz z nałożeniem ręki i wypowiedzianymi słowami: „Przyjmij znamię Duch Świętego”.
Bierzmowanie przynosi wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej:
-zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy powiedzieć Abba, Ojcze,
– ściślej jednoczy nas z Chrystusem,
– pomnaża w nas dary Ducha,
-udoskonala naszą więź z Kościołem,
-udziela specjalnej mocy do mężnego wyznawania imienia Jezus.
Sakrament bierzmowania należy przyjąć w stanie łaski uświęcającej, należy przystąpić do sakramentu pokuty, aby móc czystym sercem przyjąć dary Ducha Świętego. Bierzmowanie jest sakramentem skierowanym ku pełni chrześcijaństwa, dlatego bierzmowany powinien poszukać przewodnika w tej drodze – świadka bierzmowania. Szafarzem bierzmowania jest biskup, jednak z ważnych powodów może udzielić kapłanowi pozwolenia na udzielenie sakramentu. Jeśli wierny znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, każdy kapłan może udzielić bierzmowania.